Կան թվեր, ցուցանիշներ, որոնք տնտեսական կյանքը, սոցիալական վիճակը բացահայտում են ավելի համապարփակ, քան տասնյակ ելույթներ, բարդ տերմիններ, գեղեցիկ խոստումներ: ՀՀ ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալներով՝ Հայաստանում 2016 թվականի հունվար-դեկտեմբերին 2015 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ էլեկտրաէներգիայի արտադրությունը 6,2 տոկոսով նվազել է: Էլեկտրաէներգիան այնպիսի բան է, որից մարդիկ չեն հրաժարվում` անկախ սոցիալական դիրքից ու կսրգավիճակից: Մարդը կարող է ավելի համեստ սնվել, տարիներով նույն հագուստը հագնել, բայց հաստատ հոսանքի փողը վճարելու է: Եթե էլեկտրաէներգիայի արտադրությունը 6,2 տոկոսով նվազել է, ապա սրանից բխող մի քանի բնական ենթադրություն կարող ենք անել:
Առաջինն այն է, որ արտագաղթը շարունակվում է` չնայած նրան, որ ռուսական «խոպանը» վաղուց, մեղմ ասած, իր գրավչությունը կորցրել է: Մյուս հանգամանքն այն է, որ հայաստանցիները շարունակում են աղքատանալ, ինչը տեսանելի է նույնիսկ անզեն աչքով, բայց նաև` պաշտոնական թվերով, որոնք այլևս չեն կարողանում քողարկել տնտեսության զրոյական աճը, աշխատավարձերի ու կենսաթոշակների չբարձրացման իրողությունը` ինֆլյացիայի ֆոնին: Այս ամենը հանգեցնում է փոքր և միջին բիզնեսի գահավիժմանը: Ահա թե ինչու էլեկտրաէներգիայի արտադրության նվազումը տխուր օրինաչափություն է, ինդիկատոր, որը բացահայտում է աղքատացող Հայաստանի իրականությունը:
Սարգիս ԱՐԾՐՈՒՆԻ